Njuhčâmáánu
| Máánuh |
| Uđđâivemáánu |
| Kuovâmáánu |
| Njuhčâmáánu |
| Cuáŋuimáánu |
| Vyesimáánu |
| Kesimáánu |
| Syeinimáánu |
| Porgemáánu |
| Čohčâmáánu |
| Roovvâdmáánu |
| Skammâmáánu |
| Juovlâmáánu |
Njuhčâmáánu lii gregoriaanlâš já juliaanlâš kalender mield ive kuálmád mánuppaje. Njuhčâmáánust láá 31 peivid.
Nommâ[mute | mute käldee]
Njuhčâmáánu lii finnim noomâs tast, et eidu taan máánust njuuvčah mäccih Sáámán. Njuhčâ (cygnus cygnus) lii kesilodde, mii värree Säämist lieggâsub Viestâr-Euroopân čohčâmáánust teikâ majemustáá skammâmáánu aalgâst. Vuosmuuh njuuvčah mäccih vuod Sáámán njuhčâmáánust. Njuuvčâ puáttim lii lamaš tehálâš kiiđâ merkkâ. Tondiet taat lodde lii finnim jieijâs mánuppaje-uv.[1]
Njuhčâmáánu lii finnim noomâs eskin Anarâš-kalenderân. Taan máánust lii kevttum meid suomâkiel lovnânomâttâs "maalismáánu".
Fáádást eres soojijn[mute | mute käldee]
Wikimedia Commonsist láá koveh teikkâ eres tiätuvuárháh fáádást Njuhčâmáánu.
Käldeeh[mute | mute käldee]
- ↑ Morottaja, P. & Kuuva, P. & Olthuis Marja-Liisa: ”Mánuppojij algâpuáttim ađai etymologia”, Kielâkyeimi I - Pargokirje, s. 79. Sämitigge, 2013. ISBN 978-952-441-323-7.